Landvegur (Sprengisandsleið) upp í virkjanir er eini hluti vegakerfisins sem opin er meira og minna allan ársins hring.  Fylgjast þarf með upplýsingum vegagerðarinnar varðandi hinar leiðirnar. 
Helstu leiðir (Dómadalsleið og Fjallabaksleið nyrðri) eru venjulega opnaðar í júní eða byrjun júlí og eru opnar fram í snjóa, sem er afar teygjanlegur tími.

Þegar snjór og ís hylja jörð og vötn verður svæðið að vinsælu vetraraksturssvæði.  Einu áætlunarferðirnar á svæðinu tengjast Landmannalaugum yfir sumartímann. 
Austurleið er með fasta áætlun daglega yfir sumarmánuðina (fljótlega eftir að vegir eru opnaðir í júní eða júlí og framyfir fyrstu viku í september).  www.natturuvernd.isUpphafs- og endastöðvar eru Reykjavík og Skaftafell.  Báðar rúturnar stoppa uppúr hádegi í Landmannalaugum og halda svo áfram, samtímis, tveimur tímum síðar.

Miðinn fyrir ferð á milli endastöðva kostaði 6.660 kr. sumarið 2002. 
Ferð frá Landmannalaugum kostar þá u.þ.b. helminginn af þeirri upphæð.  Frá miðjum júlí framyfir miðjan ágúst eru ferðir með Austurleiðarrútu til Mývatns. 
Farið er þrisvar í viku. Ferðin kostaði 5.900 kr. á mann, sumarið 2002.  Flugvöllur er nálægt Hrauneyjum og hægt er að lenda þyrlum í grennd við hina gististaðina en ekkert af þessu er fyrir almenna eða reglulega notkun.

Samgöngur

Það má í raun skipta sögu samgangnanna í tvennt, eftir áttum:  Hina auðveldari austur-vestur leið og hina erfiðari norður-suður leið.  Sú fyrrnefnda er gamla þjóðleiðin á milli sýslna.  Hún lá á svipuðum slóðum og núverandi Dómadalsleið/Landmannaleið.  Áningarstaðirnir voru og þeir sömu þá og nú.  Á tímabili eftir tilkomu bílsins, var reyndar algengt að Landmannahellir væri ekki með í myndinni, heldur væri farið norðan við Löðmund og Dyngjur á leið til Lauga.

Saga norður-suður leiðanna er átakameiri, því þar er farartálminn frægi, Tungnaá.  Erindið yfir hana var einnig drjúgt, því norðan hennar eru hin fengsælu Veiðivötn (áður Fiskivötn), auk þess sem afréttarfé var beggja vegna árinnar.  Menn riðu annaðhvort yfir hana á Kirkjuvaði, sem er einhversstaðar neðarlega, eða á vöðum við Svartakrók.  Svo fannst Bjallavaðið, sem var best og leysti hin vöðin að mestu af.  Við Hald kom snemma ferja og kláfur var byggður þar 1964.  Annar ferjustaður kom 1936 við Bjallavað og við Hófsvað fannst trukkafært vað 1950 (fékk nafn sitt við fundinn).  Fyrsta brúin var reist 1967 við Sigöldu.  Síðan er víða akfært yfir, vegna virkjanamannvirkja og síðast árið 2002 var brú tekin í notkum við Hald.  Nú er semsé afrétturinn opinn í alla enda, enda er hvergi á hálendi Íslands umferðarþungi sem kemst í hálfkvisti við aðalumferðaræðar Landmannaafréttar.  Uppi eru ýmsar hugmyndir um að gera Fjallabaksleið nyrðri að heilsársveg, jafnvel malbikuðum, og á hann að vera til vara ef þjóðvegur nr. 1 rofnar í hlaupum úr Mýrdalsjökli.  Nú þegar er malbikaður vegur úr Árnessýslu alla leið upp að Hrauneyjum og er honum haldið opnum allt árið, vegna virkjananna.  Fyrst í stað lá hann allur Rangárvallasýslumegin, og var lagður 1978-79.  Vegirnir að virkjununum hafa virkað eins og stökkpallar fyrir vetrarumverð inn á fjallasvæðið.